in Paths

Ακόμα τον χτύπο της Αυγής προσμένω

κι ίσως στο κάλεσμα, μια νέα Πύλη φανεί

να ξεχύνονται αστέρια που οδηγούν στους Θεούς

και μονοπάτια πλατιά.

Σε δρόμους ενάρετους

η πνοή σου τη φλόγα μου σβήνει

Ανάσα απαλή, ο Έρως της σκέψης.

Απ’ το βλέμμα μονάχα πεθαίνει ο καθείς.

Οι παγωμένες ψυχές,

γεννιούνται νεκρές, οργισμένες και άκλαφτες.

Still, I await the beat of Dawn,

and perhaps in its call, a new Gate will appear,

where stars pour forth leading to the Gods,

and wide paths unfold.

In virtuous paths,

your breath extinguishes my flame,

A gentle breath, the Love of thought.

From the gaze alone, everyone dies.

Frozen souls,

born dead, angered, and unmourned.