Black soil

Χώμα μαύρο        Θανάτου προάγγελε

Παρηγόρα με

Τις μύχιες σκέπασε σκέψεις μου

Και κρύφτες

Απάλλαξέ με

Το καθήκον μου το έκανα.

Έμεινα ακίνητη σε όλα.

Ο πόνος δε με σήκωσε.

Πάντα στην πέτρα πάταγα.

Μην ανοίξω τρύπα στις ευχές.

Και χυθεί το θυμίαμα.

Προσκυνητάρι ψυχής κι αλλόκοτης φήμης .

Θα περιμένω.

                                                           Α, ήρθες…

Black soil, harbinger of death

Console me

Covered my thoughts in the depths

And hid them

Free me

I fulfilled my duty.

I remained motionless in everything.

The pain didn`t lift me.

Always stepped on the rock.

Not to open a hole in the wishes.

And let the incense flow.

A shrine of the soul and an odd reputation.

I will wait.

Ah, you came…