Poor words

Καημένα λόγια

Πεταχτήκατε άδικα

Στη λύπη τη θλίψη το στεναγμό

Τριάντα τρία χρόνια

Και μετά?

Πριν?

Δεμένοι απλά με έναν κόμπο στα σύννεφα.

Αν τραβήξω μια ηλιαχτίδα, θα λυθούν τα μάγια

Κι όλοι θα ξαναμπούν σε τάξη.

Φιλικές ατμόσφαιρες περιτριγυρίζουν

Τον πλανήτη της σημαδεμένης ευφυΐας.

Ψηλά, απλωμένα , πετώ.

Άφησα τα πέλματα στη γη ,

Να λιώνει η λάβα και μαζί να πήζει η θάλασσα

Poor words

You burst out unjustly

In the sorrow, the grief, the sigh

Thirty-three years

And then?

Before?

Tied simply with a knot in the clouds.

If I pull a sunbeam, the spells will break

And everyone will fall back into order.

Friendly atmospheres surround

The planet of marked intelligence.

High up, spread out, I fly.

I left my footsteps on the ground,

the lava to melt, and along with it, the sea to coagulate.