HALF

Half of it.

Whose?

I am already slaughtered into many pieces.

Small ones.

I see them dancing in front of the curtain.

Smaller ones that drill through the mind again

and seek union.

With the whole. With the Universe.

I am searching for the way out.

But it`s only danger.

I`ve aged at the same spot.

And I grew tired of seeing the same lamp.

For years now, it`s been burnt.

And no one wants to touch it.

Inside, explosions often occur.

And one, in particular,

was the one that severed the hands of us all.

Now we only touch with disgusting and soulless saliva.

We fill our tongues,

one with the other,

so that continuity is not lost.

And I can`t remember,

who finally came that night.

.

το μισό  .

 Ποιανού?

Είμαι ήδη σφαγμένη σε πολλά κομμάτια.

Μικρά .

Που τα βλέπω μπροστά στην κουρτίνα να χορεύουν.

Πιο μικρά που τρυπάν ξανά το μυαλό

 κι αποζητούν την ένωση.

Με το όλο. Με το Σύμπαν.

Ψάχνω την έξοδο.

 Μα είναι μόνο κίνδυνος.

Γέρασα στο ίδιο σημείο.

Και με βαρέθηκα να βλέπω την ίδια λάμπα.

Χρόνια τώρα να έχει καεί.

Και κανείς δε θέλει να την αγγίξει.

Μέσα της γίνονται συχνά εκρήξεις.

Κι η μία μάλιστα,

ήταν που έκοψε τα χέρια ολονών μας.

Τώρα πια αγγιζόμαστε μόνο με απεχθή κι ανίερα σάλια.

Γεμίζουμε τις γλώσσες μας,

 ο ένας με τον άλλον,

 μη χαθεί η συνέχεια.

Και δεν μπορώ να θυμηθώ,

ποιος ήρθε τελικά εκείνο το βράδυ.