MAZI

Με τη βοήθεια του ανέμου πορεύομαι

αργά ταπεινά δίκαια

και ηθικά

Στους δρόμους των Νόμων

σε περίμενα

και βρήκα τη σιωπή, την ελπίδα, τη φύλαξη.

Αγγέλους να φλέγονται

κι αστραπές να φωτίζουν τη Νόηση

-την απληστία του Νου-

Και μια ψυχή, μονάχα ανθρώπινη

θνητή -δική μου- μικρή κι όμως αθώα

Απ΄ την αρχή ξαναπροσπάθησε

κι ίσως νικήσει…

Συνήθισα πια να γέρνω προς την Ανατολή

Δρόμος μακρύς, μοναχικός, δυσβάσταχτος

μα νιώθω

πως απ΄το χέρι με κρατάς

μαζί προχωράμε

γνωρίζεις με

ψάχνω να σε ανακαλύψω.

Σ’ ευχαριστώ για τα θεία όντα που εξελίσσονται μέσα μου.

Η μοίρα στ’ αστέρια φωτίζεται απ’ τον Έρωτά μας

και ποιείται Ερώτηση

για το Απλό, το Πολύ, το Λιγότερο.

Στη βροχή μαζεύω τα πάθη μας

τα καθαιρώ τα λυτρώνω τα διυλίζω.

Η αναίρεση της φωνής δεν αφαιρεί το Λόγο.

Προς την ευχή μου στρέφω τα μάτια

μα δε βλέπω. Λαμβάνω την ασφυξία της

και προσπαθώ ν’ ανοίξω τα κελιά της φυλακής της.

Από μικρή έβρισκα στο δρόμο χαμένα κλειδιά

Δικαίωμα θλίψης και οργής ανυπόταχτης

ένα ακόμα βήμα στο παρελθόν.

Η ευφυΐα μου δόθηκε, να περιγράφω την Έλευση

από ψηλά, χαμηλά και ξανά να υψώνομαι.

Στο ζεστό κερί που πλάθουμε προσωπεία

να αφήσω το Αποτύπωμά μου

κι όλη η υγρασία από μέσα μου

σιγά σιγά να εξατμιστεί απ΄το Καθάριο Πυρ.

Να θυμάσαι, ήμουνα πάντα ταγμένη σε σένα…

With the help of the wind, I move

slowly, humbly, justly,

and morally,

On the paths of Laws,

I waited for you

and found silence, hope, and protection.

Angels aflame,

and lightning illuminating the Intellect,

the greed of the Mind -

And a soul, only human,

mortal - mine - small yet innocent.

From the beginning, she tries again,

and perhaps she will conquer...

I have grown accustomed to leaning towards the East.

A long, solitary, unbearable road,

but I feel

that you hold my hand,

together we advance,

you know me,

I seek to discover you.

Thank you for the divine beings evolving within me.

Fate in the stars is illuminated by our Love,

and it creates a Question

about the Simple, the Much, the Less.

In the rain, I gather our passions,

I dismantle them, redeem them, distill them.

The negation of the voice does not remove the Word.

I turn my eyes towards my prayer,

but I don`t see. I take her suffocation

and try to open the cells of her prison.

Since childhood, I found lost keys on the road.

The right to unyielding grief and anger,

another step into the past.

My intelligence was given to me to describe the Arrival,

from high, low, and rise again.

In the warm wax we mold a countenance,

to leave my Imprint

and let all the moisture within me

gradually evaporate from the Pure Fire.

Remember, I was always devoted to you...